Muziekdoosjes maak ik natuurlijk om ze te laten klinken! Maar soms moeten doosjes wel héél lang wachten.
In 2019 maakte ik een doosje voor Ludovico Einaudi (Italiaans componist/pianist) in opdracht van Annerike Gorter. Zij wilde hem dit cadeau geven tijdens een interview voor het reisblog Ciao Tutti na afloop van een concert in Milaan. Maar het interview werd onverwacht afgezegd, het doosje bleef stil en toen kwam de coronacrisis..
Een paar jaar later toen Einaudi eindelijk weer naar Nederland kwam voor een concert, ging het doosje tweemaal mee naar Het Concertgebouw en was stilletjes aanwezig in de tas van Annerike op de 3e rij in de grote zaal. Interviews werden niet gegeven en een poging om het na afloop te geven, wachtende voor zijn kleedkamer, mislukte, Einaudi liet zich niet zien.
Tot afgelopen vrijdag in de paleistuin van Paleis Soestdijk waar Einaudi een concert gaf. Mede dankzij het doosje stond Annerike op de gastenlijst en kon ze eindelijk het doosje aan hem geven.
Einaudi pakte het uit, draaide het op, en het doosje kon na bijna 4 jaar eindelijk zijn melodie laten klinken in de handen van de ontvanger! En welke melodie klonk er? Het Menuet in G-Dur van Johan Sebastian Bach, één van zijn grote inspiratiebronnen.





Het doosje is gemaakt van een Esdoorn uit 1900 die aan het water stond bij sterrenwacht Sonnenborgh in Utrecht, langs de singel.
Hier komt Annerike altijd langs tijdens haar wandelingen terwijl zij luistert naar Einaudi’s album Seven days walking.
Als dit geen doosje met een verhaal is, dan weet ik het ook niet meer:)
